Dit blijft mijn geheim

14 Ik kuch. ‘En wat zal ik doen?’ ‘Tja.’ Kimberley gaat over haar tafel hangen. ‘We kunnen het net zo goed met z’n vieren doen.’ ‘Ik weet al wat.’ Collin veert omhoog. ‘Jij mag iets schrijven over kinderarbeid op deze school.’ Kimberley schiet in de lach. Nogal belachelijk. Ik schuif over mijn stoel. ‘Dat vind ik niet leuk.’ ‘Juist wel!’ roept Collin. ‘Er mag best iets leuks in. Anders wordt dat werkstuk veel te saai.’ ‘Doe jij dat dan!’ Zeg ik dit echt? Ik voel dat ik een kleur krijg.Volgens mij klonk mijn stem nog zeker ook. ‘Ik doe al zoveel.’ Collin kijkt mij zó donker aan dat ik vanzelf naar de grond kijk. ‘Dan maak ik die voorkant wel.’ Mijn stem trilt nu. Fout. Hele- maal fout, weet ik. ‘Daar had je eerder mee moeten komen.’ Ik voel dat hij naar me kijkt. Ik wil niet eens meer opkijken om zijn zelfvoldane gezicht te zien. ‘Ik kan Kimberley helpen met interviewen.’ ‘Dat kan ik wel alleen, hoor. Doe jij het nou maar over onze school. Een beetje humor erin mag best.’ ‘Wil je dat, Louise?’ vraagt Lynn. Ik knik.