Vast

10 thuis een barbecue hadden, lag de baby al op bed. Papa en mama gingen wel voorzichtig kijken, maar Stijn vindt baby’s niet zo interessant. Ze slapen toch alleen maar! ‘Ik ga mijn shirt aandoen,’ zegt Stijn. Hij voelt in zijn broekzak naar de sleutelkaart. Die moet hij goed in de gaten houden, want anders kan hij zijn hotelkamer niet in. Daar slaapt hij samen met Mirte. Ze hebben allebei een megagroot bed, waar je wel met z’n drieën in past. Op de gang staan twee karre- tjes met handdoeken en lakens. Twee donkere vrouwen met schorten voor lachen naar hem. Hij verstaat niet wat ze zeg- gen, maar hij lacht toch terug. Gelukkig gaat de deur meteen open als hij het pasje voor de scanner houdt. Gisteren kreeg hij hem niet open en moest hij papa gaan halen. ‘Mirte!’ roept hij, terwijl hij een schoon shirt uit zijn koffer pakt. ‘Schiet eens op, we moeten bijna gaan.’ Er komt een wolk van stoom de kamer in als zijn zusje de badkamerdeur opendoet. ‘Je hoeft niet zo te haasten hoor, ik ben al klaar,’ snibt Mirte. Snel drukt Stijn op het knopje van de airco. Pff, wat een hitte. Zelf doucht hij elke keer met koud water, juist lekker na een hele dag in de zon. Beneden in het restaurant krijgen ze een grote tafel in de tuin, vlak bij het strand. ‘Stijnie!’ hoort hij achter zich iemand brullen. Aukes war- rige krullenbol duikt op tussen twee palmbomen. ‘Gelukkig nieuwjaar man! Gaaf dat we hier gaan eten.Wat neem jij?’ Auke ploft meteen op de stoel naast Stijn en geeft hem een klap op zijn schouder. ‘Au! Ik ben een beetje verbrand, geloof ik,’ kreunt Stijn. ‘De beste wensen en zo, hè.’ Een klein zweetdruppeltje maakt een spoor in Aukes nek. ‘En houden jullie de auto nog een beetje heel?’ vraagt hij nieuws- gierig.