De eerste vonk

11 bronnen melden dat de politie denkt dat een pyromaan actief is in onze regio.’ ‘Nou, dat gaat nogal,’ zegt Tom. ‘Ik snap dat niet hè, dat je voor je lol dingen in de fik steekt.’ Pascale prikt het laatste stukje vlees aan haar vork. ‘Ik ben er net langsgekomen. De straat is nog steeds afgesloten. Maar ik dacht dat alle mannen van vuurtje stoken hielden,’ zegt ze. ‘Heb jij geen vuurkorf in de tuin?’ Tom lacht een beetje zoetzuur. ‘Jawel, maar dat is wat anders. Je blijft toch gewoon van de spullen van een ander af? Heeft het gesmaakt, overigens?’ ‘Heerlijk, Tom! Je bent de beste!’ lacht Pascale. Ze voelt in haar zak. O ja, dat kaartje. Snel kijken of hij het nog doet. Ze pakt haar telefoon erbij en trekt het toestel open. ‘Wat doe je nou?’ zegt Tom. ‘Even een geheugenkaartje proberen.’ Pascale houdt het in de lucht. ‘Net gevonden naast de afvalbak.’ ‘Kijk maar uit dat er geen virus op zit,’ lacht Tom. ‘Op hoop van zegen dan maar,’ zegt Pascale. Ze sluit haar tele- foon en start het toestel weer op. Het duurt een momentje, dan verschijnt haar gewone startscherm. Pascale zoekt in het menu. ‘Ja, twee gigabyte extra geheugen.’ ‘Mazzelaar,’ zegt Tom. ‘We mogen weer, de pauze is voorbij. Bas zou zeggen: “De baas zijn centen ...”’ ‘‘... zijn niet van blik”,’ vult Pascale lachend aan. ‘Ik zou wel effe checken wat er nog op dat kaartje staat,’ zegt Tom terwijl hij wegloopt. ‘Misschien wel een playlist met mooie liedjes.’ ‘Of spannende foto’s, je weet maar nooit,’ zegt Pascale lachend. Ze tikt op haar telefoon, maar dan stapt Bas de keuken binnen. ‘Ja, nieuwe vaat!’ roept hij, terwijl hij serviesgoed op het aan- recht stapelt. ‘Telefoon weg, de pauze is voorbij.’ ‘Ik ben er,’ zegt Pascale.