Iza helpt op de manege

7 Schelpen zoeken Harder gaat het. Steeds harder. Iza rolt om en om en om. Ze knijpt haar ogen stijf dicht. Er komt zand in haar mond en in haar neus. Om en om en om. Dan ligt ze stil. Ze staat op en klopt haar handen af. Voorzichtig veegt ze het zand van haar gezicht. Ze kijkt omhoog. Boven aan het duin staat Tina in haar knalrode jurk. Haar donkere krullen wapperen in de wind. ‘Nu jij,’ gilt Iza. Tina gaat op haar zij liggen en zet zich af. Schreeuwend rolt ze van de steile duinhelling af tot vlak voor Iza’s voeten. ‘Wat is dit gaaaaaf!’ roept Tina. ‘Kommee. We gaan nog een keer.’ Samen klimmen ze naar de duintop. Iza huivert als een straal zand over haar rug kriebelt. ‘Tegelijk?’ stelt ze voor. Tina geeft geen antwoord, maar begint gelijk te tellen. ‘Drie, twee, een…’ En daar gaan ze. Steeds harder en harder de helling af. Na een paar keer zit het zand overal. In hun haar, in hun onderbroek en tussen hun tanden. Ze lachen om een jongetje dat roept: ‘Ik ook, ik ook!’ Maar hij mag niet van zijn vader en moeder. ‘Denk eraan, Mi- lan, in het vakantiehuisje is geen wasmachine,’ waarschuwt zijn moeder. Maar Milan vindt dat geen probleem. ‘Zal ik zeggen dat er op het park een wasserette is?’ fluistert Iza tegen Tina. Tina haalt haar schouders op. ‘Die moeder weet dat vast wel,’ zegt ze. ‘Ze heeft gewoon geen zin in zoveel zand in het huisje.’ ‘Zou het?’ twijfelt Iza.