Tegenwind voor Carlijn

9 - 1 - ‘Haal jij Sam even? Een aardige jongen trouwens,’ glimlacht tandarts Versluis. Carlijn zou het niet weten. Ze loopt nog niet lang stage in deze kleine praktijk. Dit spoedgeval kwam er onverwachts bij. De jongen belde dat hij vreselijke kiespijn had. Hij wilde aan het eind van de middag nog langskomen. Ze hoopt niet dat het lang gaat duren. Carlijn kijkt bedenkelijk op haar horloge. Oeps, ze is vast niet op tijd om Mandy op te halen. Haastig opent ze de deur van de wachtkamer. ‘Hallo, kom maar verder.’ ‘Graag.’ De jongen staat met een pijnlijk gezicht op. Als hij langs haar loopt, neemt ze hem aandachtig op. Sam ziet er inderdaad aardig uit, ze schat hem iets ouder dan zichzelf. Hij komt haar bekend voor, maar ze kan zich niet herinneren waar ze hem eerder heeft gezien. Peinzend loopt ze mee naar de spreekkamer, waar de tandarts hen opwacht. ‘Ha, Sam, ga zit- ten.’ ‘Ik hou het niet meer uit,’ zucht hij. Carlijn doet hem alvast een servet voor en legt de instrumenten klaar. Ze moet het nu alleen doen , omdat de assistente eerder weg moest. Ze is blij met de stageplek bij haar eigen tandarts. In de weken dat ze hem assisteert, heeft ze al veel geleerd. Als de tandarts het gebit nakijkt, let Carlijn goed op, maar soms dwalen haar ogen af. Ze moet gewoon naar Sam kijken. Dan herkent ze hem opeens. Dit is de jongen die ze laatst op de voorrangsweg bijna omver fietste. Ze had gewoon zitten suffen. Hij had nog hard geroepen, maar ze kon hem niet meer ontwij- ken. Omdat hij boven op zijn rem ging staan, was het nog goed