Zilver voor Max

10 ‘Weet je eigenlijk al dat Rens zaterdag de eerste prijs gewonnen heeft?’ zegt Kick. ‘Wat zeg je?’ Max schrikt ervan, hij doet een stapje achteruit. ‘Heeft hij alweer een prijs gewonnen?’ Kick knikt. ‘Met judo?’ Kick knikt weer. Max denkt na en telt. ‘Volgens mij is het al de derde keer dat hij een prijs wint.’ ‘Ja, dat zou kunnen.’ ‘Gaaf,’ zegt Max. ‘Judo is echt een leuke sport, hè Kick?’ ‘Gaat wel,’ zegt Kick. ‘Ikwil later,netalsRens,metallewedstrijdenvanjudomeedoen,’ hadMax pas onder het etennog tegen zijn vader gezegd. ‘Ennet zoveel bekers winnen!’ Papa had er een grapje over gemaakt. ‘De prijzen waren zeker in de uitverkoop?’ Maar Max kon er helemaal niet om lachen. Nee, zoals Rens het doet, zo wil hij het ook. Prijzen winnen, dat is voortaan zijn hobby. Kon hij morgenmaar beginnenmet judo. Hij zit alleen nogmaar opzwemles. Hijmagpasop judoalshij zijnB-diplomaheeft.Max staart uit het keukenraam en zucht. ‘Ziezo,’ zegtmama als zeweer terugkomt in de keuken. ‘Lukt het allemaal, jongens?’ Max probeert net het laatste deeg in het papieren bakje te schuiven. ‘Het ziet er prachtig uit,’ zegt mama. Als alles klaar is, gaan de cakejes in de oven. ‘De oven op 80 graden?’ ‘Nee,’ zegt mama. ‘Op 180 graden.’ ‘Ja, natuurlijk joh,’ zegt Kick. ‘Want anders worden de keekjes een beetje bleekjes!’

RkJQdWJsaXNoZXIy OTA4OQ==