9789033129810

11 vertelt ze een zelfverzonnen verhaal bij de plaatjes die ze laat zien. Nila laat haar hoofdje tegen Naderah aan zakken en luis- tert geboeid, haar duim in haar mond. Er klinken voetstappen achter de muur, gevolgd door twee korte roffels op de deur. Naderah haalt opgelucht adem. Nila haalt haar duim uit haar mond en kijkt omhoog naar Naderah. ‘Sool klaar,’ zegt ze en ze wipt overeind. ‘Ja, ga maar gauw naar Zemar en vader,’ zegt ‘juf ’ Naderah en ze lacht naar haar kleine zusje. Terwijl ze de spullen van haar schooltje opruimt, gaan haar gedachten weer naar de dreiging vanuit de bergen. Haar ouders vertellen wel over de vrijheden van vroeger, maar zij kon daar pas vorig jaar, aan het eind van 2016, iets van proeven. Toen ging ze naar school. In september van dat jaar namen de strij- ders de stad Kunduz opnieuw in. Ze werden echter, na hevige gevechten met de regeringstroepen, snel weer verdreven. Toch is er nog steeds dat gevaar van kleine groepjes talibanstrij- ders die naar steden en dorpen komen, er aanslagen plegen en dan snel weer verdwenen zijn. Naderah zingt zachtjes. Ze zingt op de melodie van een oud Afghaans lied. Het is het liedje waarmee haar moeder, sinds ze niet meer naar school gaat, ook iedere les afsluit: Meisje, je bent een boffer, vandaag leerde je veel bij. Vergeet het niet, je gedachten zijn vrij. En de hele wereld past in onze koffer!