9789033130311

12 We versmachten We leven in een koude, bange wereld met grenzeloze oppervlakkigheid en grove zonden. De tijdgeest gaat ook de kerken niet voorbij. Tegelijk is er ook veel wanhoop, uitzichtloosheid. Veel jongeren én ouderen worden moedeloos. Als God is zoals in de Bijbel geschreven staat, kun je de moed wel laten varen, redeneren velen. Ik vermoed dat er meer dan ooit zijn die wanhopig zijn en de kerk verlaten, omdat er voor hen toch geen hoop is. Ze zijn op plaatsen geweest waar ze niet behoorden te komen, ze hebben dingen gezien die ze niet uit hun geheugen kunnen wissen, ze hebben taal gehoord die nog in hun oren klinkt, ze hebben gedronken, de wereld gediend... Hopeloos. Meer dan ooit, denk ik, is het nodig om te onderstrepen dat er vergeving is en dat God het met ons meent. Het is nodig om over zonde te horen, om de wet te prediken en voor bedrog te waarschuwen, maar niet minder moet iedereen horen dat er veel verlossing is. Hoe staat het in Ezechiël? We versmachten . Het woord kan ook vertaald worden met smelten, vergaan, wegrotten. Veel Israëlieten in ballingschap waren aan het vergaan. Nee, ze hadden geen gebroken hart, geen droefheid over de zonde. Maar ze voelden zich verschopt en smolten als was voor het vuur. Er bleef niets van hen over. De Heere had dat gezien en had hun boze klacht gehoord. Toch bemoedigde God het volk. Nam God het ook niet voor Kaïn op? Die zei ook dat hij te veel gezondigd had. Dat mogen we echter nooit zeggen. Niemand hoeft te versmachten. Als je jezelf