9789033130564

14 moeder was daar niet zo blij mee, want ze wist niet goed wat ze ermee aan moest. Meestal wist zij, Sanne, er wel raad mee. Ze maakte van een kartonnen doos een hokje en legde op de bodem zachte dekentjes van haar pop. Voor het egeltje zette ze iedere keer een schoteltje melk of water neer. Toen het beter was, bleef het beestje wekenlang komen. Van het vogeltje verbond ze het gewonde pootje en ging er wormen voor zoeken. Haar moeder griezelde als ze met die wormen thuiskwam. Ze pepte het gewonde vogeltje weer zover op dat het na een poosje weer kon vliegen. Ze was er heel trots op toen het haar gelukt was. Toen al wist ze dat ze later iets met dieren wilde gaan doen. Dieren en foto’s maken. Dat is makkelijk te combineren, vindt Sanne. Dierenartsassistente wordt haar toekomstige beroep. Daarnaast kan ze als hobby foto’s maken. Wie weet, misschien gaat ze wel fotoshoots doen. Foto’s van kinderen en baby’s. En van bruidsparen. Eigenlijk heeft ze dan twee beroepen. Dierenartsassistente en fotograaf. Om foto’s te maken moet je het juiste inzicht hebben en ze denkt dat ze dat wel heeft. Ze zou een fotocursus kunnen volgen. Als ze fotoshoots wil doen, is het natuurlijk wel verstandig als ze eerst naar een cursus gaat. Ze krijgt het nog druk! Ze gaat leren voor diergeneeskunde en voor fotograaf. Maar het zal haar zeker lukken. Dat weet ze zeker! Met een vaartje fietst ze de straat in waar ze woont. Ze kijkt omhoog en ziet Joas voor het raam staan. Hij steekt zijn tong naar haar uit. Hij baalt er natuurlijk van dat hij nu voor straf de hele zaterdag binnen moet blijven. Helaas voor hem zijn hun ouders niet van gedachten veranderd. Misschien dat hij nu beter uit zal kijken dat hij niet in een vieze poldersloot valt...