8
‘Dat hebben leraren gelijk door,’ zegt moeder. Ze kijkt met een
bezorgde blik naar Bart. ‘Je moet ze wel écht lezen hoor.’
Bart knikt geruststellend. ‘Komt goed. Trouwens, lady Van
Belzen is niet zo moeilijk.’
‘Is dat de lerares?’
‘Ja, zo noemen we haar. Ze is amper vijfentwintig en als je iets
leuks over haar kleren zegt, heb je al een voldoende.’
‘Dat kan ik me niet voorstellen.’
‘Echt waar.’ Bart knikt. ‘Michael kreeg vorige week onver-
wachts een m.o. en hij had het niet geleerd.Toen vroeg hij aan
haar of ze naar de kapper was geweest. Hij vond haar haar nog
leuker zitten dan normaal.’ Bart grinnikt bij de herinnering.
‘Je had haar moeten zien. Ze werd knalrood en Michael kreeg
mooi een acht.’
‘Gaat het tegenwoordig zo in havo 5?’Vader schudt zijn hoofd.
‘Als jij maar zorgt dat je slaagt. Hoe je dat regelt, zoek je zelf
maar uit.’
‘Dat kun je zo toch niet zeggen?’ zegt moeder. ‘Ik wil dat Bart
op een eerlijke manier zijn diploma haalt.’
‘Ik ook ... ik ook. Maar nu zijn we in Barcelona. Even de school
en mijn kantoor vergeten.’
‘Is het appartement hier?’ Karlijn kijkt nieuwsgierig rond, als
ze is uitgestapt. ‘Dat is volgens mij dicht bij het centrum.’
Moeder knikt. ‘Dat hebben we expres gedaan, zodat we
’s avonds nog even lopend naar de Ramblas kunnen.’
‘Dat is toch een straat die uitkomt bij de Middellandse Zee?’
herinnert Karlijn zich. ‘Ik vind Barcelona nu al een leuke stad.’
‘Dat vind ik ...’ Moeder kijkt naar vader, van wie de mobiel
weer overgaat.
‘Met Thijn ... Ha, Annemiek. Is het nog gelukt om ...’
Meer kan Karlijn niet verstaan, want vader loopt met het toe-
stel aan zijn oor een eindje bij hen vandaan.
‘Ik hoop toch niet dat het de hele week zo gaat.’ Moeder zucht.
