Battje en de bandenprikker

10 Sem schudt zijn hoofd. ‘Jammer genoeg niet.’ ‘Ik ook niet,’ zegt Evi. Ze slaat haar armen om haar knieën en kijkt verdrietig. ‘Wat is er?’ ‘Niets,’ zegt Evi en ze lacht alweer. Battje knippertmet zijnoogjes.Hij rekt zichuit en loopt weg. Hij snuffelt aan een bloem en niest. ‘Wat lieeeef,’ roept Evi. Haar blauwe ogen stralen. Sem schudt zijn hoofd. Battje niest ... wat is daar nou lief aan? ‘En wie hebben we hier?’ Ze hebben helemaal niet gehoord dat de moeder van Sem eraan kwam. ‘Dit is Evi. Ze is ons buurmeisje en ze komt bij mij in de klas,’ vertelt Sem. ‘Dat is leuk,’ vindt de moeder van Sem. Ze steekt haar hand uit naar Evi. ‘IkbenbuurvrouwSandra.Wat denk je,zouden je vader en moeder het gezellig vinden om hier koffie te komen drinken? Of zijn ze te druk met verhuizen?’ ‘Ik zal het aan mijn moeder vragen,’ zegt Evi. Ze slikt voor ze verder praat.‘Mijn vader komt hier niet wonen. Alleen mijn moeder.’ Ze knippert snel met haar ogen om niet te huilen. ‘Dat wist ik niet, sorry,’ zegt Sems moeder. Ze legt haar hand op de schouder van Evi. ‘Weet je wat, ik loop even mee naar je moeder. Kunnen we gelijk kennismaken.’ ‘Ik ga ook mee,’ zegt Sem. ‘Kom Battje, in de bench!’ Hij tilt het hondje op en stopt hem in het hokje. Battje vindt het niet erg. Hij draait een paar keer rond en gaat dan lekker liggen met zijn neusje op zijn voorpootjes.