‘Krijg ik dan ook een kado?’ vraagt Tijs.
Jasmijn knikt. ‘Elk optreden is een kado.’
Tijs kijkt teleurgesteld.
‘Annabel gaat dansen,’ vertelt Jasmijn.
‘En Katja doet iets met een hoepel.’
Opa zit stil met zijn hoofd in de zon.
‘Wanneer is dat gedoe?’
Jasmijn drukt haar frietje in de saus.
Het gaat helemaal kopje onder.
‘Dat heeft de juf nog niet gezegd, geloof ik.
Maar u komt toch wel, opa?’
‘Dat weet ik toch niet als jij niet zegt wanneer het is?’
‘Tuurlijk wel.’
‘Tuurlijk niet,’ zegt opa.
‘Misschienheb ikdiedagnet eengesprekmet dekoning.
Of zit ik in China voor zaken.’
‘Opaaa,’ zucht Jasmijn. ‘Natuurlijk komt u.’
‘Oké,’ zegt opa. ‘Als het dan echt moet.
Maar ik houd helemaal niet van dansen en van hoepels.
Daar word ik draaierig van.’
‘Beloofd?’ vraagt Jasmijn.
‘Jaja,’ zegt opa. ‘Beloofd.’
Twee musjes komen dichterbij.
Jasmijn houdt een patatje naar voren.
Zouden ze durven?
‘Twee frikandel!’ roept een meneer.
Hij staat bij de deur en draagt een schort.
Opa gaat rechtop zitten en zwaait.
Maar de meneer ziet het niet.
Hij kijkt de andere kant op, naar het terras.
10
