‘Twee frikandel!’ roept hij nog een keer.
Naast hem verschijnt een mevrouw.
Ook zij draagt een schort.
Zij ziet opa wel.
‘Daar! Het is voor die oude meneer.’
Opa recht zijn rug. ‘Wat zegt ze?’
Jasmijn durft het niet te herhalen.
Dan heeft opa zomaar twee lange witte bakjes vast.
In ieder bakje ligt een frikandel.
Met gele en rode saus en allemaal uitjes.
Opa’s mondhoeken krullen.
‘Twee?’ vraagt Jasmijn.
‘Ja,’ zegt opa. Hij knikt naar het ene bakje.
‘Als deze nou echt vies is, dan kan ik die andere nog
proberen.’
Tijs buigt opzij.
‘Oh opa, u heeft er twee! En ik heb maar één patat!’
Opa legt een van de bakjes naast zich op de bank.
Zijn vingers tillen de andere frikandel iets op.
‘Ze hadden geen haring. Maar hier zitten ook uitjes op.’
Tijs wijst op de rode saus.
‘Is dat bloed?’
‘Ja,’ zegt opa. ‘Mijn frikandel is ontploft.’
‘Boem!’ roept Tijs.
‘Zo is dat,’ zegt opa.
‘Een frika-boem. Dat is pas lekker.’
Naast het bankje staat een parasol.
De mevrouw met het schort loopt erop af.
Ze probeert hem open te klappen.
‘Ik vind het zonnetje juist wel lekker,’ zegt opa.
11
