‘Prima,’ zegt de mevrouw.
‘Die parasol gaat ook steeds moeilijker open.
Hij is oud en gammel.’
‘Hihi,’ zegt Tijs. ‘Net als u, opa.’
‘Wat?’
‘U bent toch ook oud?’ zegt Tijs.
‘En gammel,’ zegt Jasmijn met een giechel.
Opa trekt zomaar het bakje patat uit de handen van Tijs.
‘Jij krijgt geen patat.’
Jasmijn schuift snel haar bakje weg, voordat opa dat
ook pakt.
Tijs klimt op de bank.
Hij geeft opa een dikke kus.
Opa knort.
Tijs pakt snel het bakje terug en gaat weer zitten.
‘Opa kan zo leuk brommen,’ zegt hij.
‘Maar u hebt wel allemaal rimpels op uw hoofd.’
Tijs stopt een frietje naar binnen.
‘En ook kreukels op uw handen. Ja, toch?’
Jasmijn perst haar lippen op elkaar.
Maar het helpt niet.
Haar lach komt toch naar buiten.
Opa bekijkt zijn frikandel.
‘Ik oud, ik oud, ik oud?’
Hij veegt langs zijn wang.
‘Ik ben de jongste opa van de wereld. Als je dat maar
weet.’
Tijs trekt het springtouw onder de bank vandaan.
Hij legt het zo op opa’s schoot.
‘Dan moet u ook springen.’
‘Pas je een beetje op mijn frikandel?’ zegt opa.
12
