12
De volgendenacht verlaten tweemannenhet appartement. Ze
stappen in een auto en rijden weg. Het Kartel was niet blij met
het nieuws. Het leek henook beter als demannende komende
tijdniet zouden smokkelen.Maar dezediamantenmoetenwel
naarDuitslandwordengebracht.Het plandat dievorigeavond
is besproken, is door het Kartel goedgekeurd.
Een uur later rijdt de auto een straat in. Langs de kant van de
weg staan bomen. Langzaam rijdt de auto door de straat.
‘Daar,’ fluistert Daniël. Zijn hartslag versnelt als hij het schip
ziet liggen. ‘Cascade’ staat er opdeachterboeiing
2
.Debestuur-
der zet de auto tussen de bomen neer en zet de motor uit. De
mannen zakken onderuit en blijven een poos naar het schip
kijken. De lichten in de woning en stuurhut zijn uit. Voor de
woning en aan de autokraan branden TL-lampen. Nergens is
er een levend wezen te bekennen.
Na tienminutenkomt de bestuurder overeind. ‘Kom, we gaan.’
Meteen komen de mannen in beweging. De bestuurder stapt
uit en opent de kofferbak. Daniël pakt er drie grote sporttas-
sen uit. De bestuurder pakt de andere drie en sluit zachtjes de
klep. In de schaduw van de bomen sluipen de mannen naar
het schip. Het water klotst zacht tegen de oever en de bladeren
ritselen in de wind.
Geruisloos stapt Daniël aan boord. De witte deur van de voor-
machinekamer valt direct op. Voorzichtigvoelt hij aandeklink.
Dicht. Uit zijn zak haalt hij een sleutelbos met lopers. Na een
paar minuten is de deur open. Hij laat de tassen op het dek
staan en loopt naar binnen. Daar is het aardedonker. Hij knipt
2. Het rechtopstaand gedeelte van de scheepswand.
