8
mag je niet zomaar door de duinen struinen. Daar kun je
een dikke boete voor krijgen.’
Mark staart boos naar het scherm. ‘Luuk wil geen power-
point over de Tweede Wereldoorlog. Dus we gaan de dui-
nen niet meer in.’
‘Dan vraag je aan hem waarom hij een ander onderwerp
wil? Misschien dat hij zich nog bedenkt.’
‘Denkt u dat echt? Wacht! Ik stuur hem gauw een mailtje
terug.’
Marks vingers vliegen over de toetsen. ‘Klaar.’
Hij draait zich om. ‘Vindt u het wel een goed onderwerp?’
Moeder knikt. ‘Echt wel. Die periode mogen we nooit meer
vergeten.Weet je wat? Misschien kunnen opa en omi jullie
wel helpen.’
‘Opa en omi?’ Mark veert overeind. Dat hij daar zelf niet
aan heeft gedacht. De opa en oma van zijn moeder zijn
stokoud. Ze wonen in een appartement vlakbij de school.
‘Hoe oud was uw opa toen de Tweede Wereldoorlog uit-
brak?’
Moeder rekent hardop terug. ‘Volgens mij is opa 92 en omi
91. De oorlog begon in 1940. Dan waren ze toen ...’
Mark denkt pijlsnel na. ‘Zeventien en zestien! Dan weten
ze vast nog veel. Mag ik naar ze toe?’ roept hij opgewonden.
Moeder schiet in de lach. ‘Kijk eens op de klok? Ik hoop dat
je je huiswerk klaar hebt. Het is bedtijd.’
‘Nu al,’ moppert Mark. ‘Het is nog maar negen uur. Mag
ik nog lezen?’
‘Oké,’ zegt moeder. ‘Tien minuten. En dan gauw naar bed!’
Als Mark de volgende morgen op school komt, kijkt hij zoe-
kend rond. Meestal staat Luuk al bij het hek op hem te
wachten. Nu is hij nergens te bekennen. Vanmorgen vroeg
