9
Ippgetuvl!2
‘Zijn we er bijna?’ zucht Hannah.
‘Ik zie een bordje,’ roept Reinier. ‘Camping Dennenbos.
Heet de camping zo, pap?’
‘Ja,’ zegt pap. Hij stuurt de auto een smal weggetje in.
‘We zijn er bijna, we zijn er bijna,’ begint mam te zingen.
Hannah en Reinier zingen hard mee. Pap niet, want hij
moet goed opletten op dit smalle, hobbelige weggetje.
‘Hier links,’ zegt mam ineens.
Pap remt. ‘Echt?’
‘Ja, er stond een bord.’
Pap schudt zijn hoofd. ‘Niet gezien. Ik lette zo op de weg.’
Hij rijdt een stukje achteruit en slaat linksaf een nog
smallere weg in. De boomtakken raken de auto bijna. Na
honderdmeter zijn ze er. Papparkeert de autoop eenklein
parkeerterrein.
‘Even melden bij de campingbeheerder,’ bromt hij.
‘Mag ik mee?’ Reinier doet het portier al open.
‘Natuurlijk,’ zegt pap.
Hannah stapt ook gauw uit. Nieuwsgierig kijkt ze rond.
Bomen, bomen en bomen. Volgens pap en mam is hier
genoeg te beleven. Ze hoopt dat ze gelijk hebben. Een
