13
Ze bukt zich en plukt een scherp stukje denappel tussen
haar tenen vandaan. Voorzichtig loopt ze verder. Reinier
is het eerst bij het water. Hij laat het water over zijn voeten
spoelen.
‘Schiet op, Hannah! Het water is lekker, joh!’
‘Ik kom al.’ Een paar meter van het water laat ze haar san-
dalenvallen. Even later voelt zemet haar teenaande kleine
golfjes. ‘Oeh, toch wel een beetje koud hoor.’
Ze denkt aan Pip. Die had gezegd dat de zee in Spanje
lekker warm is.
Plons! Een grote strandbal ploft in het water. Haar jurk zit
onder de spetters. Eenbruinverbrande jongenwaadt door
het water omde felgekleurde bal op te halen. Hannahpakt
de bal en gooit hem naar de jongen.
‘Dank je wel,’ roept hij. ‘Doen jullie mee?’
HannahenReinier kijkenelkaar aan. ‘Het kanwel. Een tent
opzetten duurt vast lang,’ zegt Reinier. ‘Best,’ schreeuwt
hij terug.
‘Niet zo diep,’ roept Hannah. Een paar spetters op haar
jurk is niet erg. Maar drijfnat worden vindt mamniet leuk.
Reinier kan dieper, want hij heeft een korte broek aan. De
jongen komt met een meisje hun kant op.
‘Ik ben Giel en dat is mijn zusje Door,’ zegt hij.
Hannah en Reinier noemen ook hun namen. Ze gaan
overgooien. De zon weerkaatst in de opspattende drup-
pels. Ineens merkt ze dat haar jurk aan haar benen plakt.
‘Nu is mijn jurk toch nat geworden,’ roept ze.
‘Waarom trekken jullie dan geen zwemkleren aan?’ vraagt
Door. Het water druipt uit haar haar.
‘De tent wordt opgezet,’ zegt Hannah.
‘Dan kun je beter hier blijven tot hij staat,’ zegt Door.
‘Hoelang zijn jullie hier al?’ vraagt Reinier.
